عدس یکی از قدیمی ترین غذاهای با خواص سرشار و سالم در جهان است.
برای اولین بار این حبوبات را در ۸۰۰۰ سال قبل از میلاد در خاورمیانه پرورش دادند
عدس در اوایل قرن شانزدهم به قاره آمریکا آمد.
در طول جنگ جهانی دوم ، مردم آن را به عنوان یک جایگزین گوشت با پروتئین بالا و کم
هزینه مشاهده کردند.
بیشترین تولید عدس امروزه در کانادا است
عدس شکل انواع مختلفی دارد.
متداول ترین انواع آن قهوه ای ، سبز و قرمز است.
یک و نیم فنجان عدس پخته شده دارای ؛
کالری: ۱۴۰
چربی: ۰.۵ گرم
کربوهیدرات: ۲۳ گرم
فیبر: ۹ گرم
سدیم: ۵ میلی گرم
پروتئین: ۱۲ گرم
سایر ویتامین ها و مواد معدنی عبارتند از
کلسیم آهن پتاسیم فولات
عدس سرشار از پلی فنول است.
اینها دسته ای از مواد شیمیایی شیمیایی فیتوکراتیک هستند.
برخی از پلی فنول های موجود در عدس ، مانند پروسیانیدین و فلاوانول ، شناخته شده اند
که دارای اثرات آنتی اکسیدانی ، ضد التهابی و محافظت عصبی قوی هستند
یک مطالعه ۸ هفته ای بر روی ۴۸ فرد دارای اضافه وزن یا چاقی مبتلا به دیابت نوع ۲ نشان داد
که خوردن یک سوم فنجان (۶۰ گرم) عدس هر روز باعث افزایش سطح “خوب” و
کاهش قابل توجه سطح کلسترول “بد” و تری گلیسیرید می شود
علاوه بر این ، پروتئین های موجود در عدس ممکن است بتوانند ماده آنزیم تبدیل کننده
آنژیوتانسین را مسدود کنند ، که به طور معمول باعث انقباض رگ های خونی می شود
و در نتیجه فشار خون شما را افزایش می دهد
عدس همچنین منبع بزرگی از فولات و منیزیم است ، که کمک زیادی به سلامت قلب می کند.
فولات سطح هموسیستئین شما را کاهش می دهد ، یک عامل خطر جدی برای بیماری های قلبی.
منیزیم جریان خون ، اکسیژن و مواد مغذی را در سراسر بدن بهبود می بخشد.
مقادیر کم منیزیم مستقیماً با بیماری قلبی در ارتباط است ، بنابراین خوردن عدس قلب
شما را خوشحال می کند!
عدس ها به کاهش کلسترول خون کمک می کنند زیرا حاوی مقادیر زیادی فیبر محلول است.
کاهش سطح کلسترول با تمیز نگه داشتن عروق خطر ابتلا به بیماری های قلبی و
سکته را کاهش می دهد.
فیبرهای غذایی نامحلول موجود در آنها به یبوست و سایر اختلالات گوارشی مانند
سندرم روده تحریک پذیر و دیورتیکولوز جلوگیری می کند.
از بین تمام حبوبات و آجیل ها عدس از نظر مقدار پروتئین در رتبه سوم جای دارد
از آنجا که عدس حدود ۲۵٪ پروتئین دارد ، به منبع عالی پروتئین برای گیاهخواران تبدیل می شود.
در حالی که حاوی کلیه اسیدهای آمینه ضروری است ، اما در متیونین و تریپتوفان محدود است
عدس حاوی ترگیبات پلی فنول است
پلی فنول ها مانند فلاونوئیدها به همراه سایر ترکیبات فعال زیستی ، دارای خواص
ضد التهابی ، آنتی اکسیدانی و محافظت نورونی قوی هستند.
فیبر موجود در عدس هضم را کند کرده و به حفظ سطح قند خون کمک می کند.
گنجاندن مداوم آنها در رژیم غذایی می تواند به کنترل سطح قند خون در دیابت ، کاهش
قند خون و همچنین مقاومت به انسولین کمک کند.
یک فنجان عدس قرمز پخته شده تقریباً ۴۰ گرم کربوهیدرات دارد که ۱۵ گرم آن فیبر غذایی است.
این مقدار از عدس قرمز شامل ۴۴٪ فیبر توصیه شده برای مردان و ۵۳٪ برای خانمها است.
به همین ترتیب ، ۳.۶ گرم قند در هر فنجان عدس قرمز پخته شده وجود دارد ، به این معنی
که تأثیر کمی در افزایش سطح قند در جریان خون دارد.
۶.۶ میلی گرم آهن در یک فنجان عدس قرمز پخته شده است.
مردان به ۸ میلی گرم این ماده معدنی نیاز دارند و این ۸۲٪ نیاز روزانه مردان را برآورده می کند.
از طرف دیگر ، زنان به ۱۸ میلی گرم آهن نیاز دارند بنابراین یک فنجان عدس قرمز
پخته شده ۳۷٪ از مقدار توصیه شده مصرف روزانه این ماده معدنی را برای زنان تأمین می کند
عدس قرمز سرشار از ویتامین B9 است که رشد سالم مغز را تضمین می کند و از نقص
مادرزادی مانند اسپینا بیفیدا جلوگیری می کند.
به همین ترتیب ، زنان بارداری که در طول بارداری خود از این ویتامین استفاده می کنند
بعید است زایمان زودرس داشته باشند.
کمبود آهن یکی از دلایل کمبود سطح انرژی است.
آهن بخشی اساسی از هموگلوبین است که به اکسیژن رسانی مناسب گلبول های قرمز
خون کمک می کند.
از آنجا که عدس قرمز منبع خوبی از آهن است ، به شما در جلوگیری از بی حالی که منجر
به اکسیژن دهی ضعیف می شود ، کمک می کند.
عدس به دلیل داشتن فیبر و کربوهیدرات های پیچیده ، سطح انرژی را به صورت
آهسته و مداوم افزایش می دهند.